Als es no Hainzelmännli gää het,

 hänn d Lyt kenne sich uffs Ohr

 lege-n-und schloofe, d Aarbed isch

 trotzdem gmacht woorde.

 Denn d Hainzelmännli sin z Nacht           

 lyyslig koo go schaffe. Sie hänn  

 d Schue butzt und hänn d Better

 ussglopft.

 Und wenn der Baumaischter am

 Moorge-n-uff d Baustell koo isch,

 isch s Huus scho fertig doo gschtande.

Au em Begger hänn d Hainzelmännli       

 ghulfe; hänn der Daigg gnätet und            

 s Brot bache.

 Bym Metzger hänn sie gschwind

 d Wirscht gschtopft und abbunde-n-

 und der Schungge-n-ins Kemmi

 ghänggt.

 Im Käller hänn d Hainzelmännli               

 d Fässer gschwäfelt und der Wyy             

 abgfillt.

 Bym Schnyyder hänn sii der Stoff

 zuegschnitte-n-und zämmegnaaid.

 Doch em Schnyyder sy Frau isch

 gwunderig gsi und het welle wisse,

 wäär doo z Nacht schaffe dät.

 Drum het si Äärbsli uff d Stääge gstrait.

 Als d Hainzelmännli koo sin, sin si uff     

 de-n-Äärbsli ussgrutscht und d Stääge      

 abegheit. Gschwind isch em Schnyy-

 der sy Frau mit ere Lampe goo luege.

 Doo sin alli Hainzelmännli zer

 Stadt ussgsprunge-n-und sin nie me

 zrugg koo.

 Syt dämm mien alli wiider alles sälber

 mache-n-und vo Moorge bis z Oobe

 schaffe:

 Dr Begger muess der Daigg gnäte, dr

 Metzger d Wirscht fille, dr Baumai-

 schter s Huus baue-n-und dr Schnyyder

 Glaider zsämmenaaie.

 © Familie Iff-Fäs, Oberbipp, 17.04.11